2009/01/26

Tristán e Iseo


Paradigma da historia dunha paixón amorosa enfrentada a un destino tráxico, TRISTÁN E ISEO gozou dunha grande celebridade dende as súas primeiras versións medievais. A partir do século XII foron numerosas as variantes desta lenda, vencellada máis tarde ás fazañas dos cabaleiros da corte artúrica, cuxos ecos chegaron ata o século XIX, servindo de motivo inspirador da poesía de Arnold e Tennyson, ou dunha ópera de Wagner. Na edición (Alianza Editorial, 1998) que temos na biblioteca, Alicia Yllera reconstruiu o texto a partir dos fragmentos conservados dos poemas franceses do século XII de Beroul, apoiándose nas versións de Eilhart e de Gottfried e nas adaptacións ó francés moderno elaboradas por A. Mary e J. Bedier.

3 comentarios:

Anónimo dixo...

Cando comecei a ler esta novela pensei que non ía ser tan entretida e que non me ía enganchar como o fan outras obras. Gústoume moito porque nela cóntase unha historia de amor imposible xa que a dama estaba casada. Eu recomendaríalle a todas aquelas persoas ás que lles guste este tipo de novela que a lesen porque é moi bonitas.

Anónimo dixo...

Sin duda es una gran obra donde se aprecia el amor cortés,una obra trágica donde el amor entre los protagonistas es imposible,y donde el amor surge sin quererlo...no pense que me fuera a gustar pero al final me encantó!!!aunque el final.....lo cambiaria!!!!!jeje!!!!!
RECOMENDABLE!!!

Iris(3º ESO C) dixo...

Este libro se lo recomiendo a la gente que le gusten las historias sobre romances imposibles aunque después acaben bien...Os lo recomiendo!!!