O pasado mércores 9 de outubro arrancamos o club de adultos cunha invitada de luxo, Susana Sánchez Aríns, para falarnos do seu libro Seique. Como en anteriores ocasións, cando temos unha escritora ou escritor convidado, acudiron tamén a nosa xuntanza algunhas (ávidas) lectoras do Club de xuvenil, como Omaira Vidal e María Fuciños.
Para definir este libro non podemos evitar repetir o que din as lapelas: "Seique non é un poemario, Seique non é unha novela, Seique non é un ensaio, Seique non é unha investigación histórica, porén, Seique recolle algunha cousa de cada un deses xéneros...". Seique é un relato poético que nos mergulla na memoria e o esquecemento dun pasado familiar no que conviven vítimas con verdugos.
Ao modo dunha rapsoda, no seu sentido etimolóxico de "zurcidora de cantos", a autora vai cosendo triscos de conversas que escoita na casa e fóra dela, triscos de historias que non están nos arquivos porque aínda que "a história a escrevem os vencedores, mas também é certo que a inescrevem", os paseos, as execucións, os expolios, a múltiples formas de represión... no ficaron por escrito.
Susana S. Aríns ten a valentía de tratar de reconstruír a historia dun seu tío que foi un temido represor da zona do Salnés, unha persoa ruín que era malo tamén de portas para adentro. Ao longo do libro repétese a modo de coro de traxedia grega "Se foi así de malo cos seus, como sería cos de fóra". Ten a valentía de reabrir feridas para tratar de sandarlas, de seguir adiante a pesares do medo de que o pus da ferida alcance aos que aínda están vivos e medraron "com a sensaçao de que seu pai pôde ser culpável de algum tipo de delito ou de que pôde ter un comportamento similar ao dos repressores."
As case tres horas que estivemos con Susana pasaron voando. Apenas nos chegou o tempo para falar do libro, da memoria e desmemoria histórica, das vítimas. Coñecimos primicias da segunda edición de Seique como historias engadidas do tío Manuel, un magnífico cadro xenealóxico a cargo da ilustradora Rosa Herraiz Cabanas e as fotografías familiares que compartiu connosco Susana.
Onte enterámonos de que a súa tradución ao castelán Dicen acaba de gañar o premio ao "Mejor libro del año" na categoría de ficción que concede o Gremio de Libreros de Madrid. Merecidísimo, parabéns, Susana, agardamos con ansia ese roteiro prometido e esa 2ª edición que ten que estar a puntiño de saír.
Ningún comentario:
Publicar un comentario