La pasada Semana Santa cogí este libro. Realmente, lo que me llamó la atención de él fue su portada y ese título tan sugerente. Es una historia increíble, no sólo por la trama, sino también por el recorrido histórico que hace. La novela, narrada en 1ª persona por un protagonista que no es ni una mujer, ni un hombre o, tal vez, las dos cosas a la vez (no os voy a decir nada más, no quiero estropearos la sorpresa), se remonta a los abuelos del narrador, pertenecientes a la comunidad griega de Turquía, de donde deberán huir en 1922 tras la guerra entre estos dos países rumbo a Norteamérica. A través de ocho décadas de la historia de una familia, Eugenides hace un impresionante fresco histórico que nos lleva desde Asia Menor a Detroit y Berlín, acercándonos a los grandes acontecimientos de la época de forma amena y a menudo bastante irónica.Su extensión... Sí, estoy de acuerdo en que podríamos calzar la mesa con él, pero os puedo asegurar que su lectura es mucho más interesante que eso!
Carlota Casal (1ºBAC A)
2 comentarios:
Este é un dos meus libros favoritos, non só pola súa ambientación de temática grega, senón pola cantidade de xéneros que toca a novela. A ambientación histórica é magnífica: comeza co desastre grego de Asia Menor en 1922, cando Grecia tentou recuperar os territorios da costa turca que foran antigas cidades gregas. Isto desembocou na guerra con Turquía con terribles ondas de violencia que acabaron coa expulsión das poboacións gregas da costa e Asia Menor (e das turcas do territorio grego, por suposto). É impresionante a descripción das matanzas e do incendio de Esmirna, que tanta importancia vai ter no argumento da obra. Pasamos despois a outro escenario: os EEUU dos anos vinte e trinta, aos que chegaron grandes cantidades de emigrantes e o xurdimento e desenvolvemento da industria automobilística en Detroit, a crise de 1929... Máis que unha novela histórica, Middlesex é unha saga familiar, que abrangue tres xeracións, nas que vemos o paso da familia de clase obreira a clase media... Pero a novela non se queda aquí, todo o anterior parece non ser máis que unha excusa para contar unha historia persoal moi particular: a dun neno que nace nena... Temos logo aquí outra historia de aprendizaxe, de viaxe... En fin, que se sigo falando danme ganas de ler o libro de novo. Na biblioteca temos do mesmo autor Las vírgenes suicidas, aínda que para min a súa gran novela é Middlesex.
Ola!
Verdadeiramente o voso blog contaxia a paixón pola lectura.
Desde a blogosfera, un dardo de recoñecemento.
Parabéns!
http://sesoduran.wordpress.com/2009/05/07/os-meus-dardos/
Publicar un comentario